Frits Kwebbel waas al dertig jaor vreej gelökkig getrouwd mit zien Francien. Zeej hadde same twië kinder, maar die ware allang ‘t hoés oét. Frits Kwebbel deej ziene naam aevel gen iër aan. Hae waas bekans altiéd vreej stil. Zien vrinde van poszegelklup “Lek mich ens” neumde um dan ouk neet veur niks “de Stille”.

Det vrindeklupke waas al twelf jaor same. Eine kiër in de waek, op woensdaagaovend, kwame zeej beejein. De iërste eurkes serieus aan ‘t werk mit eur hobbie en ‘t letste eurke woord d’r gekloek. Alderwetse jônge klaore. Idders kiër haope op zeldzame poszegels. Dan zoel Frits ziene grutste wins kinne koupe: de deurste laptop! Maar det lökde maar neet.

Frits had ‘t neet slech beej zien Francien. Maar ‘t baodschappe doon vônd hae de letsten tiéd maar niks. Zien taak in ‘t hoéshalde waas aevel baodschappe doon, dus hae meus…

Mit taegezin ging hae iddere waek nao veer supermerte toe. Vruuger gewoën nao eine. Maar Francien had ein nieje verslaving: ‘zegelkes spare’. Um raadmaf van te waere. Op maondaag ging hae veur ein paar handdeuk nao Albaer Heino. Veur 10 euro kreeg Frits dan twië zegelkes. Die plekde hae in ein zegelbukske van Albaer Heino. Beej ein vol bukske, mit zestig zegelkes, kreeg hae einen handdook. Hae kreeg ‘t beej zien Francien maar neet oétgelag det det waal eine hiele deuren handdook waas. “Tuurlik neet”, zag het dan. “Gaar neet deur, die kriége weej toch aevel veur nop!”

Veur ein doës vol met plee-aend-hingerkes meus hae iddere dinsdaag zegelkes spare beej D-100. Ein zegelke veur iddere 5 euro baodschappe. Hae had hônderd zegelkes nuuëdig um ein doës van die plee-aend-hingerkes te kriege. “Auk veur niks”, reep zien vruike dan bliej.

Op woensdaag ging hae op zien fietske nao de verniejde D’r Beej. Veur 10 euro baodschappe viéf zegelkes. Beej ein volle kaart kreeg se dan ein krat Venloos Niej kedo.

Det vônd Frits waal okee. En de hads maar twintig zegelkes nuuëdig. Maar det waas nog neet genôg veur zien Francien. Iddere dônderdaagaovend op waeg nao de Heda. Spare veur ein plastic vaeske oét de Oekraine. En det, umgeraekend, veur dertig euro. “Prachtig veur op de schou”, zag Francien.

Frits waas ‘t aevel zat! Hoe woel gewoën neet miér veer kiër in de waek op paad um baodschappe te doon. Zien Vrinde van “Lek mich ens” lachden ‘m oét.

De letste twië waeke waas hae dan auk allein nog nao D’r Beej gegaon. Veur ‘t beer! Dao deej hae alle baodschappe. Die verdouwde hae zoëlang op zölder wies det hae weer, zoëgeneump, nao eine andere supermert waas gegaon. En de zegelkes dan?

Iddere woensdaagaovend plekde hae waat poszegels in de zegelkesbukskes van die dreej supermerte. Hae zoel zörge det die tegeliék vol zoele zien. Want hae had ein plan! In de waek det hae die volle zegelkesbukskes zoel gaon inruule veur die prutkedoos zoel hae zich krank veule. Zien Francien zoel dan zelf de kaarte môtte inruule.

Zoë gezag, zoë gedaon. Frits had nao inkele waeke ein paar kratte beer gespaard en Francien ging op zaoterdaag nao dreej supermerte mit de volle bukskes.Frits waas vruug nao ‘t pölfke gegaon. Hae woel zien vruike leever neet spraeke as det kwaod truuk zoel kômme. Hae zoel de wind van veur kriége.

Hae hoord de deur klatse.
Hae hoord zien vruike nao um rope.
Hae hoord um de trap op kômme.
Dao kwaam ‘t binne!

 “De gluifs noëts waat ik vandaag heb meigemak!”reep Francien. Frits begôs te razele van ings.
“Die zegelkes ware kosbare zegels die same mier as 2000 euro waerd ware! Ik heb mich metein kleijer gekoch veur de k?ômmende dreej jaor!”

En Francien leep fluitend nao ônder.
Frits kôs nao zien cente fluite…