Verhäölke 6

Zondaag 25 november 2012

D’r zien hiël vuuël minse. Toch bin ik allein. De vrind wao ik d’n aovend mei begôs is intösse nao hoés gegaon. Ik loup euver de Parade en blief efkes staon beej eine groep vrinde die ik taegekôm, ik dans mit ein vrindin van vruúger  op de meziék dae klink oét de kroeg aan d’n euverkant van de straot. Ik kiék en zeen de minse taege de rame gedouwd. Ze vraoge of ik mit ze meiloup, terwiel ze zelf besloételoos bliéve staon.

Naodeil van ein groep, neemus dörf de beslissing te neme um vaerder te loupe, dus ôntsteit d’r ein impasse en blief idderein staon. Ik zeg det ik nog efkes vaerder loup en gaon weer in mien eentje op paad, zeen vaerderop einen bekinde ein kroeg inloupe en ik loup achter um aan, De hitte en de meziék slaon mich um de oére as ik de deur aope maak. Binne bewaeg de ganse zaak, idderein springk op de meziék. Ik zeen d’n bekinde al neet miër, maar det is neet erg.

Eine man dae ik neet kin deilt pilskes oét, douwt d’r mich ein in de hand. Ik lach, we höffe de baekers, ik pak ziene schouwer vas en we stutere mei op de meziék. Mit vastelaovend kinse allein nao de stad kômme, maar asse ‘t fees umerms kinse in de stad neet allein zien.