Verhäölke 2

Op dinsdaag negetiën juli twiëdoézendelf, um zeve minuutjes euver nege in de morge kreeg ik per email de roman van Jan van Mersbergen, nao d’n euverkant van de nach. De roman euver de Venlose Vastelaovend door eine neet-Venlonaer. Gank d’r maar aanstaon. Um zeve euver nege zit ik meistal op miene fiets dus ik zoog zien mail pas toen ik al op ‘t werk waas, had ik ‘t iërder gezeen dan had ik waarschienlik vreej genaome.

‘t Book zoot as eine magneet in mien inbox, iddere kiër woord ik d’r nao toegetrokke maar ik vônd gennen tiéd en gen rös um ech efkes te laeze. Oétintelik kôs ik d’r ‘s aoves pas aan beginne. Ik loos ‘t book in eine roets oét op miene laptop, traonende ouge en eine pienlikke rök as gevolg. ‘t Book trok mich oét de werme juli aovend en plaatste mich in einen ieskalde Vastelaovesnach. Jan beneump de plekke in Venlo en daodoor woord ‘t book visueel.. Ik zeen ‘t veur mich, ik zeen iésbaere mit kinderwages en ik zeen flapperende kraanvögel en scheepers. Ik ruuk de stad zoëas die allein ruuk tiédes de dreej dolle daag. Baovenal krieg ik dors van ‘t book.

De meininge euver ‘t book zien in Venlo verdeild, de meiste reacties zien vol lof, vinde det Jan de vastelaovend good haet weite te plaatse, sômmige vinde det d’r te vuuël wuurt gezaope in ‘t book. Ik vind ‘t book prachtig en gaon slaope in ein vastelaovesstumming. As ik d’n anderen daag opnie Venlo binnefiets klop de stad neet miër mit de sfeer in miene kop, ik mis de versieringe, de reuk, de muziék. Ik belaef as-woensdaag in juli. Môt aafkicke van Vastelaovend zônder ‘t gevierd te hebbe. De krach van ‘t geschreve waord duit mich aaf en toe toch weer versteld staon.