‘t Jaor door de femilie Stiefel
“Leeve hemel, ik kriég ein begaoving!” rup Meriet in ziene peignoir vanaaf de pertol. “As ik dames van ‘t krenske ens vraog um zaoterdaagaovend op bezeuk te kômme. Waat liék dich Stuf?”.
Handrie en Lieske zien net weer vertrokke nao de iésbaan, as ik mich in miene praos neerploef: “Dan heb ik weer ein gooje raeje um mit Pau en Jaer ‘t jaor te evaluere. Dan kom ik auk nog ens onder de minse. ” Morrejen, waat hebbe weej weer ein jaor achter de rök.
“Noow hebbe we ‘t zitte Stuf. Det hing al langer in de lôch. ” zag Hèn van de waek. “Gestraevel in de Kaegelklup. ‘t Ging weer euver pieke.” “Dao hebbe ze in de Koel aevel auk las van” zag Sjaek: “Die pieke allein op ‘t verkiérde moment.”
Euver VVV gespraoke trouwes. Van ‘t weekend ging ik mich ein indje vertraeje. Op de Mert zoog ik d’r twië van Jocus mit ein staon te klasjenere. “Jao, det is auk waat wèh noow det stadion neet doorgeit. ‘t Veurdeil is noow waal det ôzze nieje Stadsprins in idders geval neet in Bliërick d’n aaftrap hoof te doon…” Wao-op dae’n andere zag: “Ik zoog van de waek nog zo’nne gael-zwarte leswage rieje. Det zeej zich maar liére voetballe in plaats van autorieje!”
Efeng, d’n toën waas gezatte. Wie ik wiejer door ôs schoëne beste binnestad leep kwaam ik op de Alde Mert oét. Ik meus geliék truukdinke aan det gesteggel euver ‘t mikwe. Geej weit waal, det zien die alde stein die noow in ‘t Limburgs Museum ligge en waovan men meinde det det eigelik zo’n spesjaal zwumbad waasvan ôs Joëdse gemeinschap. Maar mit meine, bescheet dao zich eine! Later woort gezag det ‘t netzoë good waat anders kos zien. En det ‘t eigelik jaore lang ein saortement van gemeintelikke winsput is gebleke.
Wie ik efkes later de Joëdestraot op stiefelde trok traoj d’r mich ein opvallend-onopvallende mins taegemoot. Vlak veur mich trok hae in ein rok zich inens de kraag van zien umhoëg en keek stief nao de grond. Vraemp. Hae had ein waat gebroénd mörfke, good gekeimde häörkes en blinkende zwarte schoon. Det zoel toch neet de nieje ….. ….?
Gelökkig kos de Vastelaovend van ‘t aafgelaupe jaor neet kepot. Maar waat waas ‘t ozelig, wèh? Ik kriég d’r weer kalde kleviëters van as ik dao aan truuk dink. Die van Jocus hadde mit de Zilvere Zenger toch eine schoëne Hoëgheid. Ik zeen um mit zien twië Adjudante nog op ziene Prinsewage door de straot trekke. Zeej winkde nao idderein. In ‘t veurjaor winkde zelfs de nieje Keuning en Keuningin nao eur truuk. Jocus verkiérd in de beste kringe. ‘t Waas auk ‘t letste jaor van Bram en Ruud as zengers. Toch waal zund det zeej oéterein zien. Kômmende Vastelaovend is ‘t de beurt aan de dames. Eur leedje haet waat te waeg gebrach. Dao kinne weej manne ôs de bôrs veur naat make.
Maar zoë wiét is ‘t nog neet. Ik leg mich mit de kersdaag iérs fijn op ‘t beerevel onder de kersbaum. Dan schreuj ik mich lekker aan de hôltkachel en heb ik d’n tiéd um mich ens ein joeksig pekske beejein te prakkezere.
En dink d’r aan: de nieje leedjes meuge pas weer op nao Dreejkeuninge.
De groete aan de vrouw en de kinder ein paar neut.
Wies ‘t weer ens is.
Waas geteikend,
Stuf Stiefel