D’r is nog al waat te doon (gewaes) euver ôs Venloos dialek. Naeve de discussie euver de juuste schriéfwiés ging ‘t al jaore euver de "zekerheid" det ós dialek binne ein paar jaor verdwene zoel zien.

Niks is minder waor gebleke, gelökkig, der zien nog noeits zoëvuul publicaties verschene in ‘t Venloos as de aafgeloupe 10 jaor. Nog moeier is ‘t det de Venlose jeug ‘t dialek ein werm hert toedruuëg. ‘t Gros van de verzônde SMS-jes, Twitterberichte en andere digitale uútinge waere in ‘t Venloos geschreve en det is moei! Um óg kinnis van ‘t Venloos dialek en ‘t Venlo te teste hebbe weej ein aantal puzzles inein gezatte. Perbeer ‘t ens en beantwaord zelf de vraog: Kin ik Venloos?

Al miéëdere jaore besteit Veldekes ludieke kwis "Tiën veur Venloos". Koppels strieje um d’n iéretitel "Venlo-Kinners van ‘t jaor". In Kikerikiki wille weej ônderzeuke waat ôg kinnis van Venlo en ‘t Venloos is.

Dees waek: De beteikenis van Venlose wäörd. Weit geej de beteikenis van de diek gedrökde wäörd? Weej volge heejbeej de belaevenisse van Ridder Kunibald.

Ridder Kunibald.
D’n Ridder had eine krant veur zien snoét
Neet Tante Bet, want die had hae al oét.
‘t Waas de Kikerikiki, hiel toef en ouk kwant.
De schoënste krant in ‘t Jocusland.

Hae loos ouk de rubriek en metein ging zien Venloos hertje loos.
"Det bin ik, ierlik waor, want wet se?
"Venloos det kin ik as allerbeste!"

Hae loos de opdrach hiël aandachtig,
det is prachtig.
‘gietsig‘ stônd als iërste waord op ‘t pepeer.
"Ha, det weit ik, maar waat waas det ouk alweer?"

Hae ging aan ‘t prakkedinke, schoefde zich metein.
Det hae det neet wis makde um hiël klein.
Op nao ‘t twiëde waord: ‘schômmelhoor‘
‘Uhm, tja… dao waas hae ouk neet flot mei klaor.

Dan maar ‘t derde wäördje en hae zoog staon:
‘fläöster‘. Maar det kôs toch aevel neet bestaon.
Auk det waord schoot um neet te binne!
Kôsde die van Kikerikiki neet waat anders verzinne?

Waord veer waas ‘toendistel‘, Kunibald woort kniens.
Loog ‘t waallich aan d’n alkohol van gister misschiens?
Toen zoog hae ‘kölse‘ en hae reep "Hoppa, det weit ik"
En van bliédschap kreeg hae oétintelik auk nog d’n hik.

De volgende dreej wäörd deeje um weer flot vuuël verdreet
Want ‘schuch, haorspang en lattekestiél‘ wis hae neet.
Hae kôs d’r waal van zumpe, veulde zich ein hötjelouk en reep:
Mien kinnis van richtig Venloos, det duit mich vuuël verdreet.

Idderen daag is Kunibald nôw in ‘t Venloos waordebook aan ‘t kiéke
En haopelik zal volgende jaor dan bliéke,
Det hae de meiste wäörd dan waal zal weite,
Zoëdet hae neet miér zoë vuuël hoof te zweite.